مطالعات جامعه و محیط

اگر به تصویر بالا دقت کنیم به سادگی متوجه خواهیم شد محور قطب ها نسبت صفحه مداری (یا همان مدار انتقالی زمین به دور خورشید) کج می باشد این کجی به اندازه 23.5 درجه است و همین مقدار مایل بودن منشاء تغییرات فصلی و تفاوت درازای روز و شب در کره زمین به شمار می آید.

همزمان که زمین به دور خودش می چرخد به دور خورشید هم می چرخد و 365 روز و 6 ساعت زمان می برد تا زمین یکبار به طور کامل به دور خورشید بگردد. مایل بودن محور زمین نسبت به مدار انتقالی سبب می شود که بخشهایی از کره زمین نور بیشتری از خورشید دریافت کنند و به تبع آن بخشهایی دیگر کمتر نور خورشید را دریافت کنند. به طور دقیقتر در ابتدای تیرماه بخش وسیع تری از نیمکره شمالی نور و گرمای خورشید را دریافت می کند و نیمکره شمالی تابستان را تجربه می کند و روزها بلند تر از شبها می باشند به طوریکه طولانی ترین روز نیمکره شمالی در اول تیر واقع می شود و ساکنان نیمکره شمالی در مجاورت مدار راس السرطان خورشید را در بالای سر خود می بینند یعنی خورشید بیشترین زاویه را با افق دارد(چیزی شبیه زاویه 90درجه) از اول تیر به بعد آرام آرام روزها کوتاهتر می شوند به گونه ای که در اول مهر طول روز و شب بایکدیگر برابر می شود. این روند تا جایی ادامه می یابد که اشعه خورشید به نیمکره جنوبی و مدار راس الجدی عمود می تابد و ساکنان نیمکره جنوبی تابستان را تجربه می کنند. در اول دی اشعه های خورشید با بیشترین زاویه به قطب شمال می رسند و در قطب شمال طولانی ترین شبها به وقوع می پیوندد همینطور در نیمکره شمالی کوتاهترین روز در اول دی رخ می دهد تا اینکه بعد از اول دی طول روز ها کم کم افزایش میابد(خورشید از حضیض کم کم فاصله میگیرد) تا اینکه در اول فروردین دوباره طول روزها و شبها باهم برابر می شود. با این توضیحات دو زمان(اول تیر) و (اول دی) را انقلابین و اول مهر و اول فروردین را اعتدالین می گویند. بدین ترتیب اوج( بیشترین فاصله زمین در مدار بیضی نسبت به خورشید) و حضیض (کمترین فاصله زمین در مدار بیضی نسبت به خورشید) به ترتیب در تیرماه و دیماه اتفاق می افتد.